Feverish

Saturday night, dapat magkikita kami ni T after my dinner with folks for our usual weekend hangout time. We even agreed on what time to meet up in ATC.

“Is 9PM good enough?”

“That’s great.”

“See you later Phil.”

But then at the middle of our dinner, I received a message from Gucci Boy.

“Hey Phil. Free to meet later at 10? I can bring a bottle of wine at your place.”

Gucci Boy is my condo neighbor and I kinda have the hots for him ever since I met him 2 months ago. Di ko siya ina-ambisyon dahil sushal-sushalan siya.  Kaya ayun, pangarap na lang siya. Pero him bringing wine to my place and finishing the whole bottle with me? ALAM NA! I must be a horrible person ditching my friend for a booty call pero ‘teh, crush ko na ang gusto pumatol sa akin. Bago pa siya matauhan, uunahan ko na siya! LOL!

Ang word for the weekend ay FEVERISH.

“Sorry T, I can’t meet up with you later. I need to rest. Feeling feverish. Coffee tomorrow instead?”

Feverish. Ganyan.

Pagkatapos kumain, nagmadali akong pumunta sa condo para maligo (kuskos dito, kuskos doon), magpabago, magpaganda nang bongga at mag-trim (hihihihi) pero dapat yung look ko pagkadating niya parang relaxed lang na tipong “o, kamusta? Nagmamadali ka yata. Nagbabasa lang dito ng libro. Take your time pare.” Chot.

* Ding-Dong

10pm. Right on the dot. And as what he said, bitbit ang makasalanang red wine at DVD ng Frozen. Walaaaaang kwentang movie ang Frozen. ‘Wag niyo na lang panoorin. At yun nga ang ginawa namin. Habang tumatakbo ang DVD, nagchi-chikahan lang kami. Conversations in the middle of the night over red wine. Ang sushal-sushal lang.

A bottle of wine, a bag of pistacios, isang katerbang kalandian and half a dozen bottles of beer later, we couldn’t think of anything more to talk about.

“Can we go to your bed and rest for a while?”

Tumango naman akez with a touch of love, just a touch-a luv. Nagpalpitate ang puso ko at sumisigaw na KEMBANG-KEMBANG-KEMBANG. I led him to my bedroom and as soon as we were inside, hindi ko alam kung anong nanyari. Para bang sinaniban kami ng masasaya, este, masasamang espiritu (hihihihi). Hinila niya ako sa kanya. Hinalikan niya ako na para bang walang bukas. Sinipsip niya ako na parang kuhol. LOL. Niyakap niya ako nang mahigpig na parang pokpok na may tunay at wagas na pag-ibig pero pokpok pa rin. Parang Gretchen lang naman. HAYYYYLAVETTE! Sumisigaw ang kaluluwa ko na BASTUSIN MO AKO! BASTUSIN MO AKO YOU MADDER PAKKER! Hinubad ko T-Shirt niya. Hinubad niya T-shirt ko. Hinubad ko shorts niya. Hinubad niya shorts ko. Hinubad ko briefs niya. Hinubad niya panty ko.

CHOT.

Naglaplapan kami sa ere hanggang sa bumagsak kami sa kama. Ang saya-saya talagang malasing. Dinaganan ko siya. Hinalikan sa mukha. Dinilaan sa dibdib. Tumuloy pababa. Hanggang sa makita ko ang hubad na katotohanan. Biglang nag voice over si Ricky Reyes: “Hong lohkiiii. Hong Smooooth. Hong gondohhhh.”   All out performance hanggang sa mapagod na ang esophagus ko.  CHOT.  Naloka ako na parang Emily Rose hanggang sa wala na akong maalaala. Basta kabog. YUN NA!

Pagkagising ko sa umaga, parang nag-zoom out yung camera mula sa mukha ko tulad ng music video ni Whitney Houston sa “I Will Always Love You.” Tumingin ako sa kaliwa ko. Tulog si Gucci Boy. Napakanta ako ng “You Give Good Love.” In memoriam kumbaga kay Ate Whitney. Ganyan. Napa-smile ako. Napa-giggle ako. Nag-zoom in ang camera sa bote ng alak sa living room.

Red Wine. It’s more fun in the Philippines.

Fade out.