No Goodbyes

A good friend of mine will move to Singapore soon and it kinda leaves me feeling a bit sad about it.  Seriously, I’m happy for him.  Mas malaki sweldo doon and we have friends who also work there kaya I’m sure we wouldn’t feel home sick that much.  Mag e-enjoy pa siya doon.  Pero nalulungkot lang ako na unti-unti nawawala ang barkada ko.  Two months ago, one left for Australia.  Last year, dalawa na ang nauna sa Singapore.  And I hear my other friends are also thinking of working in Singapore.  Naiisip ko lang na baka isang araw ako na lang ang naiwan dito sa Pilipinas.  Di ko rin naman sila masisisi.  They want better paying jobs. Whereas ako somewhat satisfied na ako dito. Although frankly, imbyerna ang Gobyerno dito.

Mami-miss ko lang talaga sila kung karamihan sa kanila mawala.  I guess that’s just it.  Alam mo yung mga matatandang magkakaibigan na magugulo kapag nagkakasama?  Heto yung kami, yung younger version. 

Well, nagpapasalamat na rin ako sa Diyos na nabiyayaan niya ako ng mga mabubuting kaibigan.  Sana dumami pa sila.  And this is me being positive. =)